پایان

 

از هیاهوی وازه ها خستم

من سکوتم را

                  از اُ راق سپید آموختم .

آیا سکوت

             روشن ترین واژه ها نیست ؟

همیشه در خلوت

                    مرگ را مجسم دیدم

آیا مرگ

            خونسرد ترین ِ وازه ها نیست ؟

                                                تاچشم گشودم

                                                      از چشم زندگی افتادم.

                                                                     شبی – شاید امشب-

             زیر ِ نور ِِ یک واژه خواهم نوشت

                                            نام ِ خونسرد ِ معشوقه ام را

                                                                              بر حواس پنج گانه ام

                                                                                                     خال خواهم کوفت .

                             و هم زمان

                                                     پایین ِ آخرین برگ ِ خاطراتم

                                                                                            خواهم نوشت :

                                                            پایان