یاد نامه

 

باشد که این روزگار از ما می گذرد   

باشد که دل ما هم به یاده شما می گذرد 

چه قصه غمی هست وقتی یاده شما هست  

دل تو باشد یاده ما ما را همین بس است 

هیچــــکی از رفتن من غصــــه نخــــورد  

هیچـــکی با مونـــدن من شــــاد نشــــد

وقتــــی رفتـــم کســــی قلبــش نگرفت     

بغــــض هیـــــچ آدمــــی فریــاد نشـــــد 

وقتــــی رفتــم کســــی گریـــش نگرفت    

اشکشــــو کسی نریخت پشــــت ســرم

راستـــــی که بـــی کســـی درد بـــدیه 

 منـــم انگـــار همیـــــشه تـــو سفـــــرم

وقتــــی رفتـم کســــی غصــش نگرفت   

وقتـــی رفتــــم کســــی بدرقـــــم نکرد

دل مــن می خواســـت تلافـــی بکنــــه    

پس چشـم هیچ کســــــی عاشقم نکرد 

وقتـــی رفتــــم، نه کــه بارون نگــــرفت  

هــوا صــــاف خیلــــی هم آفتــــابی بود

اگه شــــب می رفتم و خورشیـــــد نبود   

آسمــون خوب می دونم ، مهتــــابی بود

چشـــمی با رفتن من خیــــــره نمــــوند   

بــــه درو بــــه آسمــــونـــو پنجـــــــــره

می دونم، خیلیا گفــــتن چیزی نیســــت 

اینـــــکه ماتــــم نــــــــــداره، بذار بـــــره

وقتی رفتـــم کســـی اشکــــــش نیومد    

نیومــــد هیــــچ جا صـــــدای گریــــه ای

توی این دنیاـــی بد، هیچــــکی نداشـت 

از ســـــفر رفتــــن مـــن، گلایـــــــه ای

هیچ کســـی نگاش برام ابـــری نشــــد  

زلـــزلـه، هیــــچ دلـــی رو تکـــــون نداد

راست راستی، واسه کســی مهم نبود  

نه که فکــر کنـــی بود و نشـــــون نداد 

چـــهـــره هیچ کســــی پژمـــرده نبـود     

گلا امـــا همـــــه پژمــــرده بــــــــودن

کســــایی که واسشـــون مهـــم بودم   

هـمه شـــــاید یه جوری مــــرده بودن

کی می رم؟ کجا می رم؟ میــام یا نه؟

کســــی لااقــــــل اینو ســـــوال نکرد

اِنگـــاری می خوام برم خریـــــــد کنم     

هیچ کســـی چیزی نگفت، حلال نکرد