لحظه های شیرین

 

فنجان داغ ِ قهوه را سر می کشم

اووه...

نوک زبانم را سوزاندم ...

بس که فریاد های سوزناک را در حنجره مبحوس  کردم .

خاکستر های حلقم هم باقی نمانده است .

اینکه فقط سوزشی در نوک زبانم بود .

فنجان را بر می دارم .

نه !

نگران نقش چشمانت نیستم .

باور دارم که خیال نقشت هم دیگر در فنجانم نمی گنجد .